حماسه ي حسيني و تأثير آن بر انقلاب اسلامي ايران(3)

نويسنده:عليرضا جعفرزاده(*)
6. شهادت
حاضر بودن، گواهي دادن و کشته شدن در راه خدا، در فرهنگ قرآني، از شهادت با تعبير « قتل في سبيل الله» ياد شده است:« و لا تقولوا لمن يقتل في سبيل الله اموات بل احياء و لکن لا تشعرون»(1): به کساني که در راه خدا کشته مي شوند مرده نگوييد، بلکه آنان زنده اند؛ ولي شما درک نمي کنيد. نيز، خداوند مشتري اموال و جان هاي کساني است که در راه او مي جنگند، مي کشند و کشته مي شوند و پاداش بهشت از خداوند مي گيرند:« ان الله اشتري من المؤمنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة يقاتلون في سبيل الله فيقتلون و يقتلون...»(2)؛ اين فداکاري و از جان گذشتگي در راه خدا و دين، نهايت رستگاري انسان مؤمن است و آنان که جان خويش را بر سر دين مي نهند، هم به کاميابي ابدي در آخرت مي رسند، هم شهادت شان سرچشمه ي الهام و الگوي فداکاري براي ديگران محسوب مي شود.
در دوران سيدالشهدا شرايطي پيش آمده بود که جز با حماسه ي شهادت، بيداري امت فراهم نمي شد و جز با خون عزيزترين انسان ها، نهال دين خدا جان نمي گرفت؛ اين بود که امام و اصحاب شهيدش، عاشقانه و آگاهانه به استقبال شمشيرها و نيزه ها رفتند تا با مرگ خونين خويش، طراوت و سرسبزي اسلام را تأمين و تضمين کنند و اين سنت، همچنان در تاريخ باقي ماند و « شهادت»، درس بزرگ و ماندگار عاشورا براي همه ي نسل ها و عصرها گشت.